Παρατηρώ όλες αυτές τις ημέρες το σκηνικό που λίγο κακόγουστα έχει στηθεί γύρω απο τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου.
Και όλα τα σημάδια, όλα τα συμπεράσματα δείχνουν πως δεν είμαστε καθόλου καλά. Από όλες τις πλευρές.
Ας ξεκινήσουμε λίγο ανάποδα και ας πάρουμε τα γεγονότα από το τέλος. Τελευταίο γεγονός στο σίκουελ είναι η εφημερίδα “Πρώτο Θεμα” η οποία θα κυκλοφορήσει με πρωτοσέλιδο το παλικάρι να ξεψυχά στην αγκαλιά μιας κοπελιάς. Η σκηνή ειναι τραγική, να βλέπεις μέσα από ένα σώμα να φεύγει η ζωή, τα όνειρα, η ακμή, όλα τα ωραία που έχει ένας άνθρωπος στα 34-35. Δεν θα μπω στην διαδικασία να κάνω κριτική στην εφημερίδα, υπάρχουν αρκετοί “δήθεν” εργολάβοι να εξοργισθούν που η εφημερίδα δεν σέβεται ούτε την στιγμή του θανάτου και να της ασκήσουν κριτική. Άλλωστε το συνάφι των δημοσιογράφων είναι τόσο χονδρόπετσο που ότι και να πεις δεν θα τους πειράξει.
Από την άλλη όμως, θα ήθελα να ξέρω ποιά ρουφήχτρα, ποιά οπή, ποιά μαύρη τρύπα ρούφηξε και τα ίχνη ακόμα ανθρωπιάς από αυτό το πράμα που τράβηξε την φωτογραφία. Θα ήθελα να ξέρω ποιά λανθασμένα κριτήρια κατατάσσουν αυτόν που τράβηξε την φωτογραφία στο ανθρώπινο είδος. Ένας άνθρωπος πέθαινε και ο φωτογράφος το πιο “κανονικό” που σκέφτηκε να κάνει ήταν να τον τραβήξει φωτογραφία. Και βέβαια να την παραδώσει και σε μια εφημερίδα.
Στα γεγονότα τώρα, ή μάλλον στο στήσιμο των γεγονότων, έχουμε έναν άνθρωπο, μουσικό, ο οποίος μέσα από την μουσική του εξέφραζε και τις πολιτικές και κοινωνικές του ανησυχίες. Όποιος δεν ειναι έρμαιο του mega channel και των υπολοίπων opinion controllers θα δει ότι με την μουσική του καταδίκαζε όλο το πολιτικό σύστημα και κυρίως αυτό το οποίο έχει οδηγήσει την Ελλάδα σε αυτή τη πρωτοφανή κρίση και τους πολίτες στην αναξιοπρέπεια. Την επόμενη λοιπόν φορά που θα δείτε πολιτικό του λεγόμενου “συνταγματικού τόξου” να στρογγυλεύει τα ματάκια και να δηλώνει αποτροπιασμό για τον θάνατο του παιδιού να θυμάστε ότι αυτός ο πολιτικός και όλο το συνάφι του ήταν ο εχθρός του καλλιτέχνη. Ήταν ο εχθρός τον οποίο κατηγορούσε ή κοροϊδευε στα τραγούδια του. Άρα λοιπόν το λεγόμενο συνταγματικό τόξο (ο Θεός να το κάνει) στην ουσία καπελώνει τον θάνατο ενός κριτή του. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε, πολλές φορές ο νεκρός δικαιώνεται.
Επιπλέον μια προοδευτική, δημοκρατική, αντικειμενική και φιλελεύθερη εφημερίδα όπως το ……….Εθνος!!!! Έχει όλως τυχαίως συγχρονισθεί με τα γεγονότα. Την επόμενη του θανάτου του παλικαριού, είχε ήδη έτοιμη την μεγάλη συνέντευξη του πρώην στελέχους της Χρυσής Αυγής, είχε προλάβει να την στοιχειοθετήσει, την είχε μοιράσει σε δύο μέρη και την είχε έτοιμη προς δημοσίευση. Τρομερή σύμπτωση. Απλά τρομερή.
Αυτό το πρώην στέλεχος (αν είναι υπαρκτό πρόσωπο, γιατί κατά την άποψή μου για ενα πρώην μολύβι πρόκειται) έδωσε τρομακτικές λεπτομέρειες για την οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Όλοι λίγο πολύ είδαμε την περιγραφή μιας σκληρής οργάνωσης στα πρότυπα της ΚΚΚ με υπέρμετρη σκληρότητα αλλά και αυστηρή πειθαρχία. Πόσοι όμως έχουν σκεφτεί ότι αν όλα αυτά αληθεύουν η Χρυσή Αυγή δύσκολα θα επέτρεπε σε ένα πρώην μέλος της που έχει εισχωρήσει τόσο βαθιά στα άδυτά της να αποχωρήσει έτσι απλά με τον κίνδυνο να τους αποκαλύψει; Πόσοι πιστεύουν ότι αυτό το περίφημο “πρώην μέλος” έφυγε έτσι απλά και πήγε στην εφημερίδα να δώσει κατάθεση ψυχής; Κατά την άποψη μου λοιπόν δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο το πρώην στέλεχος. Είναι μέρος της κακού σκηνικού που έχει στηθεί γύρω απο έναν τραγικό θάνατο.
Με αφορμή αυτόν τον τραγικό θάνατο, όλοι οι προοδευτικοί φαρισαίοι (βλέπε πολιτικοί) άνοιξαν την κουβέντα σχετικά με το να τεθεί η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου ή να χαρακτηριστεί εγκληματική οργάνωση. Και βλέπω ότι έστω και απρόθυμα, όλοι ευθυγραμμίζονται σιγά σιγά με αυτήν την άποψη. Μάλιστα σήμερα είδα σε εκπομπή του δημοκρατικού, ανεξάρτητου, αδέσμευτου, προοδευτικού …….SKAI τον θλιβερό κύριο Τζήμερο να δηλώνει ευθαρσώς ότι και βέβαια πρέπει να βγει εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή όπως και το ΚΚΕ γιατί δεν πιστεύουν στον κοινοβουλευτισμό.
Άντε να εξηγήσεις σε αυτόν τον κύριο και στους υπόλοιπους θιασώτες της άποψης αυτής τί σημαίνει δημοκρατία, ποιές είναι οι άμυνές της απέναντι στους εχθρούς της και ποιά η λειτουργία της. Ηλιθιωδώς όμως εμείς οι πολίτες δεν σκεφτόμαστε δυο απλά πράγματα. Καταρχήν, αν τώρα βγει η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου δημιουργεί μια χαρά προηγούμενο για την επόμενη φορά που το σύστημα θα εντοπίσει τον επόμενο εχθρό του. Και κυρίως, ακόμα και να βγει η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου, τί θα συμβεί με τους ψηφοφόρους της; Θα σταματήσουν να υπάρχουν; Θα πάνε φυλακή; Θα αλλάξουν πολιτική γνώμη; Θα τρομάξουν; Τί θα γίνει με αυτούς; Αυτή η ερώτηση κανέναν από το περίφημο συνταγματικό τόξο δεν συμφέρει, διότι ξέρουν ότι λειτουργούν υστερόβουλα. Ή θα δημιουργηθεί μια διάδοχη κατάσταση, ένα καινούργιο κόμμα που θα μαζέψει αυτούς τους ψηφοφόρους ή σε περίπτωση που για κάποιους περίεργους λόγους (λέμε τώρα) δεν προλάβει να δημιουργηθεί αυτό το νέο κόμμα, η ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής θα προστεθούν στα ήδη υψηλά επίπεδα αποχής, συμβάλλοντας έτσι στην ευκολότερη δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας, λόγω του δημοκρατικού, προοδευτικού, αντιπροσωπευτικού και απολύτως συνταγματικού εκλογικού νόμου που υπάρχει. Οπότε κανείς δεν νοιάζεται ποιοί λόγοι οδήγησαν μισό εκατομμύριο Έλληνες να ψηφίζουν Χρυσή Αυγή. Καμία λέξη, κανένα σχόλιο για τις συνθήκες που έκαναν γόνιμο το έδαφος για την ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής, συνθήκες για τις οποίες την απόλυτη ευθύνη έχουν τα κόμματα που κυβερνούν τόσα χρόνια. Καμία λέξη, καμία κουβέντα για τις υπέργειες ή υπόγειες διασυνδέσεις των άλλων κομμάτων με την Χρυσή Αυγή. Όλοι ξέχασαν τις φωτογραφίες που δείχνουν αστυνομικούς να συνομιλούν με ανθρώπους με μαύρα μπλουζάκια.
Επιπλέον, σκόπιμα απο τα κανάλια, τους ακούραστους αυτούς εργάτες του συνταγματικού τόξου, έχει δημιουργηθεί ένας καινούργιος τύπος ανθρώπου. Ο homo αντιφασίστας. Είναι μια τεράστια παγίδα, η οποία έχει έναν και μοναδικό σκοπό. Την ομογενοποίηση. Ότι δηλαδή όλοι είμαστε το ίδιο αν είμαστε εναντίον της Χρυσής Αυγής. Πολύ απλά, ένας πολιτικός που δεν έχει σεβαστεί ούτε στο ελάχιστο την δημοκρατία, που άλλα λέει πριν και άλλα μετά τις εκλογές, που εξαγγείλει “Ζάππεια 1,2,3,…47″ και δεν τηρεί τίποτα, ένας πολιτικός που το κόμμα του χαροπαλεύει για να μπει στην βουλή και παρόλα αυτά θέλει να είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μου, σας, λέει ότι είμαστε ίδιοι, είμαστε αντιφασίστες. Ευτυχώς δεν έχουμε καμία σχέση. Και επειδή το ξέρουν έχουν κόψει την αλήθεια στην μέση. Αντιφασίστας είναι το μισό συνθετικό. Πολύ απλά δηλαδή αναφέρεται στο σε τί διαφωνεις. Το άλλο μισό είναι να πεις σε τί συμφωνείς. Αλλά αυτό δεν συμφέρει κανέναν να το ψάξει.
Τέλος ακούω όλο και πιο συχνά συνθήματα του τύπου “θάνατος στους φασίστες”. Μέχρι και η κομμουνίστρια της Εκάλης, κυρία Κανέλλη, είπε μέσα στην Βουλή “από το Πέραμα μέχρι το Κερατσίνι φασίστας κανένας δεν θα μείνει.” Τί λες; Αλήθεια; Πόσο εναντίον του φασισμού είσαι όταν λες “θάνατος στους φασίστες”. Τί ηλίθια ομοιοπαθητική είναι αυτή; Είναι ακριβώς η εξήγηση της γέννησης του όρου “αντιφασίστας”. Δηλαδή ότι είσαι εναντίον του φασισμου αλλά όχι κατανάγκη υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Πέρα από τον τραγικό θάνατο ενός ανθρώπου, που πέθανε λόγω των ιδεών του, πολυ λίγα από αυτά που ακούγονται είναι αληθινά. Σχεδόν τίποτα.
Το πρώην στέλεχος ειναι ανύπαρκτο. Όπως ανύπαρκτη είναι και η συνταγματικότητα του τόξου. Όπως ανύπαρκτη είναι η δυνατότητα να τεθεί ένα κόμμα εκτός νομού από το Σύνταγμα. Όπως ανύπαρκτο είναι το ενδιαφέρον για τους πολίτες που διάλεξαν μέσα στην απελπισία τους την Χρυσή Αυγή. Όπως ανύπαρκτη είναι η πίστη στα ελληνικα ιδανικά του εν λόγω κόμματος. Όπως ανύπαρκτη είναι η ταύτιση του συστήματος με τον νεαρό.
Αν ψάξει κανείς στο διαδίκτυο, θα βρει βίντεο του νεαρού που “μιλούν” για τον Τζουλιάνι και την δολοφονία του από αστυνομικούς. Άρα ο εχθρός του νεαρού δεν τον σκότωσε, απλά ήταν εκεί κοντά και κοιτούσε, μέχρι να συλλάβει εκ των υστέρων τον δράστη.
Σωστές ή λάθος είχε τις ιδέες του, προσωπικά δεν ανήκω στον ίδιο χώρο με αυτόν. Αλλά τουλάχιστον δεν τις καπηλεύομαι όπως κάνει το συνταγματικό θέατρο σκιών και οι εξαιρετικοί, αδέκαστοι, ακέραιοι, δημοκράτες …δημοσιογράφοι.
Για αυτόν που αποφάσισε να βάλει την φωτογραφία στο πρωτοσέλιδο κράτησα μια τελευταία σκέψη.
Η φωτογραφία που δημοσιεύεις προκαλεί συγκίνηση και αποτροπιασμό. Αν υπάρξει αντίστοιχη από τον δικό σου θάνατο μόνο αδιαφορία και ίσως ανακούφιση θα προκαλέσει.
Τσανούσης Στάμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου