Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

Οι πλουτοκράτες και οι μαριονέτες τους ξεσκεπάζονται

του system failure

Η φράση του νέου υπουργού υγείας, Παναγιώτη Κουρουμπλή, κατά την τελετή παράδοσης του υπουργείου από τον Μάκη Βορίδη, είναι χαρακτηριστική και τα λέει όλα: «Φεύγει ένας πατρίκιος και έρχεται ένας πληβείος».

Το μέγεθος της άνευ προηγουμένου πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα και στην Ευρώπη μπορεί ίσως να γίνει ευκολότερα κατανοητό μέσα από εικόνες και γεγονότα της περασμένης εβδομάδας που περιέχουν έναν πολύ έντονο συμβολισμό.


Αμέσως μετά την εκλογική του νίκη, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να επισκεφτεί το σκοπευτήριο της Καισαριανής, για να αποτίσει φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες αγωνιστές από τις ναζιστικές κατοχικές δυνάμεις την 1η Μαίου του 1944.

Ένας τυφλός επιλέχθηκε για τη θέση του υπουργού υγείας. Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής έχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία και εμπειρία στα θέματα της δημόσιας υγείας, αλλά στο πρόσωπό του υπάρχει και ένας δεύτερος συμβολισμός, καθώς η τύφλωσή του προήλθε από έκρηξη γερμανικής χειροβομβίδας, απομεινάρι του Β’ παγκοσμίου πολέμου, όταν ήταν μόλις 10 ετών.

Ωστόσο, ο πιο ισχυρός συμβολισμός ήρθε με την απαράδεκτη στάση του πρώην πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, να μην είναι παρών στην τελετή παράδοσης της πρωθυπουργίας στον επερχόμενο, Αλέξη Τσίπρα.

Παρά την δικαιολογημένη αποστροφή που θα μπορούσε κανείς να νιώσει για την ενέργεια αυτή, είναι επίσης μια εικόνα με έντονο συμβολισμό. Ο Σαμαράς δεν αποδέχεται την απόφαση του Ελληνικού λαού, ακριβώς επειδή ο ίδιος δεν εκπροσωπεί και δεν εκπροσώπησε ποτέ στην ουσία τα συμφέροντά του. Είναι μέχρι τώρα η καλύτερη απόδειξη του τι πρέσβευε το προηγούμενο καθεστώς: μια ολιγαρχία που θεωρεί τον εαυτό της μόνιμο κάτοχο της εξουσίας. Οι εγχώριοι πλουτοκράτες εκτέθηκαν από την μαριονέτα τους, τον Αντώνη.

Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο η εικόνα του εκπροσώπου των πλουτοκρατών, Γερούν Νταισελμπλούμ, είναι επίσης χαρακτηριστική. Ο Νταισελμπλούμ φάνηκε αμήχανος και εκνευρισμένος, ειδικά όταν ο Βαρουφάκης του ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα δεν θα ανεχτεί πλέον τις καταστροφικές πολιτικές λιτότητας.

Ουσιαστικά, αυτή ήταν η αντίδραση ενός συστήματος που θεωρεί τον εαυτό του ως τον μόνιμο, νόμιμο, αλλά και ορθολογιστή κάτοχο της εξουσίας. Ένα σύστημα μέσα στο οποίο δεν επιτρέπεται κάποιος να παρεκκλίνει από την "επίσημη γραμμή", έστω και αν η γραμμή αυτή καταστρέφει ανθρώπινες ζωές.

Το συστημικό κατεστημένο βρίσκεται σε πανικό. Συμπεριφέρεται με αλαζονεία και νευρικότητα. Και ο λόγος αυτής της συμπεριφοράς είναι ότι για πρώτη φορά υπάρχει ελπίδα να συμβεί το αδιανόητο: η εξουσία να περάσει πραγματικά στα χέρια του λαού. Οι πλουτοκράτες θα πολεμήσουν με σφοδρότητα μια τέτοια προοπτική, αλλά τουλάχιστον δείχνουν ότι σε κατάσταση πανικού, οι ίδιοι και το σύστημά τους εκτίθενται με αρκετή ευκολία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου